12 juli 2009
Artiesten in Mbalmayo maken gereedschap voor de boeren
1 reacties Gepost door Jan, Grâce en Mie op 08:43
Het enthousiasme was groot van bij de eerste demonstratie. De gedroogde maïskolven werden met handenvol tegelijk aangevoerd… en de gelukkige boerin die de ‘eer’ kreeg om de ‘egreneur’ als eerste uit te testen, wilde die later niet meer afgeven en beschouwde hem meteen als haar persoonlijke eigendom. Succes verzekerd, want de bestellingen stromen binnen.
Twee vliegen in één klap… aan de ene kant konden we zo het werk wat verlichten voor de vrouwen, het ‘ontkorrelen’ gaat vlugger en de handen worden ‘gespaard’ (geen pijnlijke blaren meer na enkele uurtjes ‘ontkorrelen’)… aan de andere kant ‘bestellingen’ voor onze jonge beeldhouwers en veel waardering voor hun werk. De ‘egreneurs’ worden voor een kleine 4 euro aangeboden, zijn met de hand gemaakt van hardhout.
11 juli 2009
woud. In maart 2008 deponeerde ze een werkdocument bij Cradif… waar Elisabeth (de directrice) nogal lacherig over deed, maar waar duidelijk een visie uit bleek… helemaal niet ‘zweverig’, maar duidelijke stappen naar de verwezenlijking van een schijnbaar niet te verwezenlijken ‘droom’. Cradif kon haar niet aan de gevraagde som geld helpen, maar dat betekende geenszins het einde van Mama Suzanne’s ‘plannen. 
De volgde stap is waarschijnlijk een ‘taxibrousse’. Al ligt Messam op de as Sangmélima-Yaoundé, de meeste ‘taxibrousse’ zitten overvol om er nog extra klantjes bij te laden. Meteen is het ook een extra bron van inkomsten. Een ‘droom’? Eén die wellicht werkelijkheid wordt Mama Suzanne kennende!
Wordt vervolgd…
’t is eigenlijk eenvoudig… ipv de boeren uit te nodigen in één of andere vormingsinstelling… verplaatst de vorming zich op het terrein… op de eigen velden van de boeren. Nieuwe technieken worden op de eigen velden uitgeprobeerd en naar waarde geschat. De boeren beslissen zelf of ze er verder mee gaan of niet… of ze de aangeleerde techniek uitbreiden naar de rest van hun velden of niet. Simpel, want wanneer de boer vaststelt dat ie meer opbrengst heeft met een andere teeltwijze, is de beslissing vlug genomen. Gezond boerenverstand!
Bij Cradif benoemen we ze wel niet zo, maar de manier waarop Agnes en Patrice met de boerengroepen werken, sluit nauw aan bij de idee van de ‘Farmers Field School’. Praktische vormingssessies op de velden van de boeren zelf, aanleren van andere teelttechnieken met onmiddellijke toepassing ervan op het veld.
Laatst bezocht ik een 30-tal boerengroepen en stond telkens weer versteld van wat die praktische werkwijze als resultaat oplevert. Zelfs na jaren afwezigheid op het terrein of het ontbreken van enige opvolging van de aangeleerde technieken… bleek telkens weer hoe nuttig deze ervaringsgerichte vormingssessies wel geweest waren. Ze worden nog steeds toegepast… omdat de boeren aan de lijve ondervonden dat ze hierdoor meer produceerden.
We bezoeken een veld in Akok, waar de lokale boerengroep maïs, bonen en aardnoten verbouwt. De op rijen gezaaide gewassen zijn zo minutieus afgelijnd, dat je denkt dat ze hun velden machinaal bew
erkten, maar alles gebeurt hier met de hand (wellicht met een meetlat binnen bereik, want een wiskundige zou het niet nauwkeuriger kunnen). Bovendien zijn de velden optimaal onderhouden… het enige dat je met je 2 voeten terug op de grond zet, is het pad ernaar toe… dat leidt door het evenaarswoud… een 20 minuten lopen… geïmproviseerde bruggetjes over de beken en rivieren… en het gekwetter van vogels en andere woudbewoners op de achtergrond.
Ik heb het moeilijk mijn evenwicht te vinden op de boomstammen die ze over een riviertje wierpen, maar de boeren lopen er gezwind over… zelfs met een kruiwagen of een zak maïskolven op het hoofd.
Posts
